Warto wiedzieć

By sprawnie i potoczyście się wypowiadać, warto na co dzień trenować swój aparat mowy i usprawniać tor oddechowo – fonacyjno – artykulacyjny..

Afazja to zaburzenie mowy będące wynikiem rozpadu systemu językowego w następstwie uszkodzeń ośrodków mowy zlokalizowanych w korze mózgowej. Dotyczy wszystkich zdolności językowych: odbioru, nadawania, pisania, czytania, liczenia oraz wielu innych umiejętności, jak na przykład odczytywania mowy ciała czy poczucia czasu. Przyczyny afazji to udary mózgu, urazy czaszkowo-mózgowe, zmiany nowotworowe, choroby zwyrodnieniowe obejmujące ośrodkowy układ nerwowy, zatrucia toksynami.

Dyspragmatyzm to zaburzenie komunikacji werbalnej najczęściej związane z zaburzeniami zachowania. Wypowiedzi osoby z takimi problemami są nieadekwatne do kontekstu i sytuacji, w jakiej ma miejsce komunikacja.

Dyzartria jest zaburzeniem prawidłowego funkcjonowania toru oddechowo – fonacyjno – artykulacyjnego, często z towarzyszeniem zaburzeń połykania. Mogą ją powodować choroby naczyniowe, guzy mózgu, choroba Parkinsona, neuropatie, choroby neuronów ruchowych, zapalenia mięśni, choroby układu ruchu.

Zgodnie z normą rozwoju mowy dziecko w 6 – 7 miesiącu życia powinno gaworzyć, a pod koniec 1. roku życia mówić pierwsze słowa. Prostych zdań maluch powinien używać kończąc dwa lata i bardziej złożonych kończąc trzy. W wieku od trzech do siedmiu lat dziecko sprawnie porozumiewa się tworząc coraz bardziej rozbudowane wypowiedzi. Za dopuszczalne uznaje się półroczne odchylenia w występowaniu kolejnych etapów rozwoju mowy.